بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
سورۀ محمـد
جزء 26
سورۀ محمد در مدینه نازل شده ودارای سی وهشت آیه وچهار رکوع میباشد.
وجه تسمیه :
این سوره را ازآن جهت سورۀ «مُحَمّد» می گویند که: در آیۀ دوم از آن بیان فرو فرستادن قرآن کریم بر مُحَمّد صلی الله علیه وسلم آمده است و به سبب این که احکام جنگ با کفار نیز در این سوره بیان شده است، به نام سورۀ «قِتال» نیز نامیده می‌شود.
این سوره متصل بعد پس از هِجرت رسول أکرم صل الله علیه و سلّم به مدینۀ منوره فوراً نازل شد.
طوری که صحابی جلیل القدر حضرت عبد الله بن عباس (رض) فرموده که آیۀ 13 «كَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ» آیۀ مکی است؛ زیرا زمانی نازل شد که آن حضرت صلی الله علیه وسلم، به عزم هجرت از مکه بیرون آمده بود وبه آبادی مکه وبیت الله نگاه می کرد و میفرمود: ای مکه از تمام شهر های جهان تو پیش من محبوب تر هستی و اگر اهل مکه مرا ازاینجا بیرون نمی کردند، من به اختیار خودم مکه را ترک نمی کردم، ودر اصطلاح مفسرین به آیاتی که حین سفر هجرت به مدینه نازل شده، مکی می گویند.